I knew I’m in a dream. It was a bad dream. I wanted to get out
I knew I’m in a dream. I decided to commit a suicide so it would wake me up.
I jumped out of a window, closed my eyes.
It was pitch black.
Eyes opened, I woke up ..
.. in another bad dream.
Sh*t.
Well, two weeks after the operation, I got stitches removed. The excision wound is somewhere between 4-5 cm long, it’s pretty intact. Still need to put a gauze pad for 4-5 more days though.
So, what is it exactly ? Based on diagnostic surgical pathology, it’s an irritated seborrheic keratosis.
Safe ? Yes.
/me มีติ่งเนื้อที่ข้อพับหลังเข่าซ้าย เป็นอยู่หลายเดือนแล้ว ขนาดก็ไม่ได้โตขึ้นอะไร เมื่อวานไปผ่าตัดเอาออก ผ่าเล็กห้อง ER ฉีดยาชา ไม่มีราก ขั้วไม่ใหญ่ เฉือนออกไม่มาก แต่กรีดแผลกว้างหน่อย 15 นาทีเสร็จ
หมอเห็นติ่งเนื้อเองก็ไม่แน่ใจว่าคืออะไร เลยส่งตรวจ
ส่วนตอนนี้พันแผลไว้ ห้ามแกะ ห้ามโดนน้ำ นัดตัดไหมอีกสองสัปดาห์ค่อยแกะทีเดียว
More
Less
H.M. the King – Still on my mind
Arranged & performed by /me
ผมกับกบ CoE#2 สนิทกันประมาณนึง ด้วยกบจบจากสาธิตมอดินแดง เป็นพี่โรงเรียนเดียวกับส้ม กบจะเรียกผมว่าพี่เสมอ ไม่เคยเรียกผมว่าอาจารย์
กบชอบเล่นเกม โค้ดเก่ง คิดเก่ง พลิกแพลงเก่ง
แต่ .. เรียนไม่เก่ง
กบใช้เวลาเรียนหลายปีกว่าจะจบด้วยเกรด 2.0 กว่า ๆ ด้วยความที่เรียนนาน เข้าคลาสเรียนกับน้อง ๆ เลยเป็นที่รู้จักของน้อง ๆ รุ่นหลังอีกหลายรุ่น
ถ้าจำไม่ผิดคน กบเข้าไปทำงานแรก ๆ ทำงานได้ดีโดยเจ้านายไม่รู้ว่าเกรดมันห่วย วันที่เจ้านายรู้ว่ากบจบด้วยเกรดห่วย ๆ จึงเกิดประโยคที่ว่า
“มี วศ.คอม.มข. เกรด 2.0 แบบคุณอีกไหม ?”
ผมเจอกบครั้งสุดท้ายหลายปีก่อน กบแวะมาที่ภาคฯ ถือเกมมาให้เล่น ก็ยังได้มานั่งเล่นเกมกันเหมือนสมัยอยู่ห้องโปรเจค
ตัดมาอีกทีก็มารู้ข่าวเรื่องอาการเนื้องอกในสมองของกบ
ช่วงปลายมกราฯ ที่ผ่านมา กบอาการทรุดลงไปอีก เพื่อน ๆ น้อง ๆ บางคนพอทราบก็ไปเยี่ยม/นัดกันว่าจะไปเยี่ยมที่บ้าน
เมื่อวาน น้องไปสบายแล้ว
ใจหายว่ะ
tl;dr ไม่รู้เหมือนกัน 55+
ปี 3 วิชา Computer Networks สอน TCP/IP (อ.ยืน อ.เขมทัต อ.ปรีดา ม.เกษตร) ประกอบกับที่ภาคคอมคณะไรสักอย่างได้รับเครื่อง SUN SPARCStation 5 มาจากมูลนิธิ Hitachi เครื่องนี้ต่ออินเทอร์เน็ตผ่าน MODEM + leased line ไปที่ศูนย์คอมพิวเตอร์ ผมกับเพื่อนไม่กี่คนมี account บนเครื่องนี้ telnet จาก PC ไปหัดใช้คำสั่ง UNIX ใช้อินเทอร์เน็ตได้ (pine, talk, gopher, inn, irc (#thai #siam …)) .. ตอนนั้นเป็นของใหม่ ของแพง(มาก) มีโอกาสได้ใช้ก็ตื่นตาตื่นใจ
ปี 4 เพื่อนคนนึงทำโปรเจคเกี่ยวกับอินเทอร์เน็ต ขอเครื่อง 486 มาลง BSD ได้แผ่นติดตั้ง 3.5 นิ้วมาจากอาจารย์ฝรั่งที่มาบวชที่ขอนแก่น อ.ฝรั่งท่านนี้เก่ง ใจดี ให้คำแนะนำเรื่อง UNIX เยอะแยะ (อาชีพเพิ่นจริงๆ คือออกแบบวงจรเครื่องเสียง – มีชื่อเสียงด้วยนะ) หลังจากได้แผ่น BSD มาหลายกล่องได้ไม่นาน มันกลายเป็นแผ่นติดตั้ง Slackware Linux แทน 555+ .. Slackware ตอนนั้นใช้ แผ่น 3.5 นิ้ว 1.44 MB จำนวน ~ 30 แผ่น ดาวน์โหลดผ่านอินเทอร์เน็ตได้วันละ 1 แผ่น เดือนต่อมาถึงได้ติดตั้งลงเครื่องเป็น linux kernel 1.0.x ต่ออินเทอร์เน็ตผ่าน MODEM อยู่ห้องโปรเจคภาคฯ ไปศูนย์คอมพิวเตอร์ เครื่องนี้เป็น linux 1 ใน 2 เครื่องแรกของ มข. (อีกเครื่องเป็นของอาจารย์ อยู่ภาคชีวเคมี เกิดในเวลาใกล้ๆ กัน) และตั้งชื่อว่า gear.kku.ac.th
ช่วงนี้ผมกับเพื่อนเริ่มเดินเข้า/ออกศูนย์คอมพิวเตอร์หาพี่พงษ์บ่อยๆ จนมี account บน kku1.kku.ac.th (SUN) และอีกหลายเครื่อง (SUN) ช่วยเพื่อนติดตั้ง/admin ftp.kku.ac.th / malakor.kku.ac.th พ่วง MODEM ทำ slirp/tia ให้คอมพิวเตอร์ที่บ้านรัน Windows 3.1 + Trumpet Winsock ต่อใช้อินเทอร์เน็ตได้โดยหมุน MODEM มาที่ศูนย์คอมฯ
ต้องระลึกชาติกันว่า ปี 2537 นี่เพิ่งจะมีอินเทอร์เน็ตในประเทศได้ไม่กี่ปี / ThaiSARN เพิ่งเกิดไม่นาน / ISP ในประเทศไทยยังไม่มีบริการตามบ้าน / มข. ต่ออินเทอร์เน็ตแถวๆ 9.6 – 19.2 – 64 kbps / Trumpet Winsock ตอนนั้นเกือบทั้งหมดใช้กับ Ethernet / MODEM มีไว้ต่อ terminal หรือ BBS .. หมุน MODEM ต่ออินเทอร์เน็ตเปิด Mosaic/Netscape เข้าเว็บจากเครื่องที่บ้านได้นี่โคตร breakthrough .. คิดเข้าข้างตัวเองว่า เวลานั้นเป็นคนแรกใน มข. ที่ทำได้ 555+
พอมีทักษะโปรแกรม + UNIX + network + security ทำเอามันบ่อยๆ สันดาน hacking/troubleshooting ใน domain นี้ก็สะสมมาเรื่อย
จบ ป.ตรี บรรจุเป็นอาจารย์ (ใช้หนี้ทุน) ดูแลเครื่อง gear.kku.ac.th ต่อจากเพื่อน กลายเป็นเครื่องแม่ข่ายอินเทอร์เน็ตหลักของภาคคอมแทน SUN + ติดตั้งเครื่องเพิ่มอีกหลายเครื่องที่เป็น linux ให้ นศ. ใช้ เป็นช่วงนี้ web กำลังนิยม ก็หัดทำเว็บเขียนเว็บ Netscape กำลังได้รับความนิยม ก็ดูดมาพักไว้ที่ มข. เป็น Netscape Official Mirror Site แห่งแรกในประเทศไทย ประกอบกับที่ภาคคอมฯ เป็นชุมสาย campus network ของคณะไรสักอย่าง สอนวิชา networks ด้วย มีโอกาสได้ดูแลระบบเครือข่ายไปด้วย
ช่วงเรียนต่อ มีโอกาสดูแลระบบของ lab ได้อานิสงส์จากบารมีของอาจารย์ที่ปรึกษา (ที่เพิ่งจะได้รางวัล Jonathan B. Postel Service Award ของปีนี้) ได้พบบุคคลในตำนานอินเทอร์เน็ตโลกอีกหลายคน มีโอกาสไป workshop เป็นลูกมือจัด workshop พบ sysadmin เก่งๆ geekๆ nerdๆ หลายคน
.. และบางคนก็กวนตีน เช่น sysadmin ชาวญี่ปุ่น เป็นคนดูระบบเมลของ ISP ใหญ่ที่สุดแห่งนึงในญี่ปุ่น อยากได้อะไรมันเขียน sendmail.cf from scratch ได้หมด (ย้ำว่า .cf – human-unreadable config – from scratch) อยู่มาวันหนึ่งมันบอกว่า “กูย้ายไปใช้ postfix หมดแล้วนะ ชีวิตดี๊ดี มึงจะตามมาไหม ?” เอ้า! บักนี่ ! 55+
งานตอนนี้ ใช้ทุกอย่างที่สะสมมาตั้งแต่บรรทัดแรก (^^’)
ปี 2529 อยู่ ม.2 ไม่เคยเล่นเกม ไม่เคยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป แตะคอมพิวเตอร์ครั้งแรกก็หัดโค้ดเลย
มันคือเครื่อง VTech Laser 200 (https://en.wikipedia.org/wiki/VTech_Laser_200)
ROM เป็น BASIC interpreter สมัยนั้นเรียกของพวกนี้ว่า home computer ก็ไม่แน่ใจว่าเครื่องนี้เป็นของใคร แต่มันวางอยู่ที่บ้านที่ไปอาศัยอยู่ช่วงนั้น หัดจากคู่มือของเครื่อง (ภาษาอังกฤษ) หนังสือตัวอย่างโปรแกรมที่แถมมา จนเขียน BASIC เป็น
ม.ปลาย ที่โรงเรียนสอนภาษา Logo .. ช่วงนั้นมีเครื่อง PC ที่บ้านแล้ว รับจ้างเขียนโปรแกรม พิมพ์รายงาน
ป.ตรี รับจ้างเขียน inventory ให้ รพ.ศรีนครินทร์ (Clipper/Netware) โปรเจคจบเขียน C/C++ เป็นโปรแกรมบน Windows
ป.โท ระหว่างเรียนเขียน C, C++, CLIPS, LISP, Prolog, OCaml, Smalltalk, YACC, Lex, Java
ป.เอก เข้ารีต F/OSS ทำ packages ให้ LinuxTLE เขียนตาม upstream ใช้ภาษาไหนก็โค้ดภาษานั้น coding style แบบไหนก็ต้องตามนั้น เพลินมากจนเกือบเรียนไม่จบ 555+
อืม .. เดี๋ยวนะ ผมอยู่สาย sysadmin/ops มาตั้งแต่เรียน ป.ตรี นะหนิ (^^)a
ฉันทราบข่าวในตอนเย็นของวันที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๙
ตลอดเวลา ๒ ปีก่อนหน้านั้น ฉันรู้ว่าเหตุการณ์นี้จะมาถึง ตั้งแต่ข่าวพระราชกรณียกิจหายไปจากโทรทัศน์ ข่าวเสด็จเข้ารักษาที่ศิริราช – รพ.ที่พระบิดาของพระองค์เป็นผู้สร้าง – ฉันถอนหายใจทุกครั้งที่ได้ทราบข่าวจากสำนักราชวัง จะทั้งหนักใจ หรือโล่งใจในบางคราว
ก่อนหน้าไม่กี่วัน ฉันได้คุยกับหมอที่นับถือ คุณหมอตอบให้ฉันเข้าใจได้ว่าจากแถลงการณ์สำนักราชวังนั้น เราเหลือเวลาอีกไม่นานจริงๆ
สองวันจากนั้น วันที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๙ รัชกาลที่ ๙ ในราชวงค์จักรีสวรรคต
ฉันรู้สึกชา ไม่ได้ร้องไห้เลย ฉันมีหน้าที่ต้องทำในคืนนั้น หน้าที่ที่ต้องทำอย่างเหมาะสม ในฐานะข้าราชการในพระองค์
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันขับรถมาทำงานตามปกติ
แลเห็นธงครึ่งเสา .. ฉันกลั้นน้ำตาไม่อยู่
สำหรับฉัน พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สอนให้ฉันมีความเพียร ทำประโยชน์เพื่อคนอื่น เป็นพระองค์หนึ่งที่ทำให้ฉันรู้ว่า
“ชาตินี้ ฉันเกิดมาเพื่ออะไร”
… damn .. 5555+