หลายปีก่อนบ้านเราได้ลูกหมาเทอร์เรียขนสีดำมาตัวนึง ขนมันยาวปรกหน้าจนมองไม่เห็นลูกตา ตัวป้อมๆ ขาสั้นๆ ที่บ้านตั้งชื่อมันว่า “ลูกหยี” .. ลูกหยีเป็นหมาที่เชื่องที่สุดในบ้าน เรียกง่าย เลี้ยงก็ง่าย กินเก่ง ไม่นานมันก็หนักสิบกว่าโล ผมชอบเล่นกับลูกหยีมากที่สุดในบรรดาหมา 13 ตัวที่บ้าน (ในตอนนั้น) ด้วยความที่มันเชื่อง แล้วก็น่ารัก .. ทุกๆ เช้า กินข้าวเสร็จแล้วลูกหยีจะไปนั่งเฝ้าประตูหน้าบ้าน แล้วก็เห่าคนเดินผ่านไปผ่านมา ใครเห็นมันเห่าก็ต้องยิ้ม สิ่งที่ลูกหยีชอบที่สุดคือเกาพุง ไม่ก็เกาหลัง หยุดเกาเมื่อไหร่มันจะเอาหัวมาถูมือ เป็นการอ้อนให้เกาอีก (จนกว่ามันจะหลับ) ..

.. ห้าปีที่ผ่านมา ผมมาอยู่กรุงเทพฯ .. เดือนนึงจะกลับบ้านสักหน .. ทุกครั้งที่กลับถึงบ้าน ลูกหยีจะวิ่งมารับถึงที่ประตูรถ กระดิกหางวิ่งวนไปวนมาจนหอบ .. หมามันก็ดีใจเป็นเหมือนกัน .. ผมจะลูบหัว เกาพุง นั่งเล่นกับลูกหยี แล้วก็ตัวอื่นๆ ก่อนจะขึ้นห้องเอาสัมภาระไปเก็บ .. ลูกหยีอายุสิบกว่าปีแล้ว แต่ยังแข็งแรง วิ่งได้ทั่วบ้าน ทำตัวเป็นลูกหมาเหมือนเดิม

หลายเดือนก่อน ขณะนั่งทำงานอยู่ที่แล็บตอนบ่ายๆ คุณแม่ก็ผมก็โทรมาบอกว่า “ไอ้หยีตายแล้วนะลูก” .. ผมใจหาย .. ลูกหยีช็อคตายอยู่ที่ร้านหมอ คุณแม่เล่าว่าพาลูกหยีกับเฉาก๊วยไปอาบน้ำตัดขนที่ร้านหมอ ปกติลูกหยีจะชอบไปอาบน้ำตัดขนที่ร้านหมอมากชนิดที่ไปแล้วไม่อยากกลับมาบ้านก็เคยมาแล้ว แต่วันนี้มันไม่อยากไป คุณแม่บอกว่าเรียกเท่าไหร่ก็ไม่มาหาทั้งที่ปกติมันเรียกง่าย ไปถึงร้านหมออยู่ๆ ลูกหยีก็ตัวสั่น ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรจนกระทั่งมันช็อคแล้วก็นิ่งไป หมอรีบตรวจแล้วก็รีบปั๊มหัวใจอยู่พักนึง แต่มันก็ไม่ฟื้น มันไม่กลับมา .. คุณแม่เอามันไปฝังที่วัด กลับมาถึงบ้าน เฉาก๊วยมันวิ่งวนทั้งบ้าน เหมือนจะหาว่าลูกหยีหายไปไหน ..

ลูกหยีจากไปหลายเดือนแล้ว แต่ผมก็ยังอดคิดถึงมันไม่ได้ .. ก็แค่หมาตัวนึง .. เปล่า .. หนึ่งในเพื่อนที่ดีที่สุด จากผมไป แล้วทำไมผมจะไม่เสียใจ ?

บางทีเพราะมันเป็นแค่หมา ก็เลยเสแสร้งไม่เป็นเหมือนคน ..

บางทีเพราะมันเป็นแค่หมา ก็เลยเข้าใจมันได้ง่ายกว่าคน ..

บางทีเพราะมันเป็นแค่หมา ก็เลยไม่เรียกร้องมากมายเหมือนคน ..

บางทีเพราะเหตุผลพวกนี้ เป็นแค่หมาก็ยังเป็นเพื่อนได้ดีกว่าคนเหมือนกัน ..

ถ้ามันเป็น “แค่หมาตัวนึง” .. แล้วคนล่ะ ?