ฉันทราบข่าวในตอนเย็นของวันที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๙

ตลอดเวลา ๒ ปีก่อนหน้านั้น ฉันรู้ว่าเหตุการณ์นี้จะมาถึง ตั้งแต่ข่าวพระราชกรณียกิจหายไปจากโทรทัศน์ ข่าวเสด็จเข้ารักษาที่ศิริราช – รพ.ที่พระบิดาของพระองค์เป็นผู้สร้าง – ฉันถอนหายใจทุกครั้งที่ได้ทราบข่าวจากสำนักราชวัง จะทั้งหนักใจ หรือโล่งใจในบางคราว

ก่อนหน้าไม่กี่วัน ฉันได้คุยกับหมอที่นับถือ คุณหมอตอบให้ฉันเข้าใจได้ว่าจากแถลงการณ์สำนักราชวังนั้น เราเหลือเวลาอีกไม่นานจริงๆ

สองวันจากนั้น  วันที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๙ รัชกาลที่ ๙ ในราชวงค์จักรีสวรรคต

ฉันรู้สึกชา ไม่ได้ร้องไห้เลย ฉันมีหน้าที่ต้องทำในคืนนั้น หน้าที่ที่ต้องทำอย่างเหมาะสม ในฐานะข้าราชการในพระองค์

เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันขับรถมาทำงานตามปกติ

แลเห็นธงครึ่งเสา .. ฉันกลั้นน้ำตาไม่อยู่

สำหรับฉัน พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สอนให้ฉันมีความเพียร ทำประโยชน์เพื่อคนอื่น เป็นพระองค์หนึ่งที่ทำให้ฉันรู้ว่า

“ชาตินี้ ฉันเกิดมาเพื่ออะไร”